| نام پردازنده |
حداكثر توان مصرفي |
تعداد هسته و رشته |
فناوري VT |
پردازنده‌گرافيكي مجتمع |
فناوري Turbo Boost |
Core i7-820QM
(8M Cache, 1.73 GHz
|
45 وات |
چهار هسته
هشت رشته |
بله |
خير |
بله |
Core i7-720QM
(6M Cache, 1.60 GHz) |
45 وات |
چهار هسته
هشت رشته |
بله |
خير |
بله |
Core i7-640UM
(4M Cache, 1.20 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-640LM
(4M Cache, 2.13 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620UM
(4M Cache, 1.06 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620UE
(4M Cache, 1.06 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620M
(4M Cache, 2.66 GHz) |
35 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620LM
(4M Cache, 2.00 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620LE
(4M Cache, 2.00 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-610E
(4M Cache, 2.53 GHz) |
35 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
سازندگان پردازندههاي كامپيوترهاي همراه در ساخت محصولات خود با موانع گوناگوني روبه‌رو هستند. افزايش اندازه فيزيكي و درجه حرارت از مواردي است كه سازندگان اين قطعه را با محدوديت‌هاي بسياري مواجه كرده است. مدت زمان شارژ باتري يا به عبارت ديگر، ميزان توان مصرفي از ديگر مواردي است كه اين سازندگان بايد توجه ويژهاي به آن داشته باشند. شركت اينتل همواره توجه زيادي به اين دو مسئله داشته است، زيرا اين مورد علاوه بر كامپيوترهاي همراه براي كامپيوترهاي خانگي نيز مفيد است. متأسفانه افزايش كارايي و توان مصرفي با يكديگر نسبت مستقيم دارند. بنابراين افزايش يكي موجب افزايش ديگري نيز ميشود. به عبارت ساده‌تر، برخي از فناوري‌‌ها موجب افزايش و برخي ديگر باعث كاهش مصرف توان و كارايي مي‌شوند. فناوري مانند Turbo Boost كه به تازگي در پردازندههاي اينتل معرفي شده (در ادامه به تشريح اين ويژگي خواهيم پرداخت) موجب افزايش كارايي و كاهش ذخيره‌سازي انرژي ميشود.
توسعه فناوري ساخت پردازنده يا به عبارتي كوچك‌تر شدن اندازه ترانزيستورها تنها موردي است كه افزايش كارايي و كاهش توان مصرفي را به همراه دارد. به‌طور كلي، پيشرفت فناوري ساخت پردازنده (پردازندههاي رايج امروزي براساس فناوري ساخت 32 يا 45 نانومتر توليد مي‌شوند) موجب افزايش تعداد ترانزيستورها در هسته پردازنده و كاهش فاصله بين آن‌ها ميشود. اين موضوع افزايش كارايي و كاهش حرارت و بالطبع كاهش توان مصرفي را به دنبال دارد. اما كوچك‌تر كردن اندازه ترانزيستورها بسيار دشوار است و سازندگان به سادگي قادر به پياده‌سازي آن نيستند. به‌طور كلي، آنچه از گذشته تاكنون رخ داده، گواه اين حقيقت است كه پردازندههاي موبايل با فناوري ساخت كوچك‌تر عملكرد بهتري ارائه كردهاند.
مفاهيم كليدي پردازندههاي اينتل
شركت اينتل از فناوريهاي متعددي در پردازنده‌هايش استفاده كرده است، به‌طوري كه برخي از آن‌ها اكنون ديگر كاربردي ندارند. در اين بخش به تشريح فناوريهاي رايج (از قديم تاكنون) در بازار خواهيم پرداخت.
سنترينو (Centrino) چيست؟
شايد روي برخي از كامپيوترهاي همراه علامت Centrino را ديده باشيد. برخلاف اظهار برخي از فروشندگان اين علامت هيچ‌گونه ارتباطي به نوع پردازنده ندارد. سنترينو در حقيقت اشاره به اين موضوع دارد كه سازنده در محصول موردنظر از پردازنده، چيپ‌ست و كارت‌شبكه بي‌سيم شركت اينتل همراه با چند فناوري ديگر كه موجب كاهش توان مصرفي و افزايش طول عمر باتري و كارايي ميشود، استفاده كرده است. سنترينو در نسخه‌هاي مختلفي معرفي شده كه عبارتند از: Centrino، Centrino Duo و Centrino 2 (تصاوير 1 تا 3)
شكل 1 شكل 2 شكل 3
اشاره: تصوير 1 مربوط به لوگوي اوليه پلتفرم سنترينو است که با ارائه پلتفرم‌هاي جديد اين لوگو به لوگوي جديد (تصوير 4) تغيير يافت. البته اين موضوع در مورد لوگوي پلتفرم‌هاي ديگر نيز اتفاق افتاد که از جمله آن لوگوي جديد پلتفرم Centrino 2 است که در تصوير 3 آن را مشاهده مي‌کنيد. هر يك از اين پلتفرم‌ها نسبت به ديگري تفاوت‌هايي داشته‌اند كه به دليل محدوديت قادر به بيان مشخصات تك‌تك آن‌ها نيستيم و تنها اشاره‌اي به ويژگي‌هاي پلتفرم Centrino 2 آخرين نسخه از Centrino خواهيم داشت (پيشنهاد مي‌كنيم براي بررسي تفاوت‌هاي موجود در اين پلتفرم‌ها به آرشيو الكترونيكي شماره‌هاي گذشته عصرشبكه مراجعه كنيد).
شكل 4
1. پردازنده: نسل دوم پردازندههاي Core 2 كه داراي كد رمز Penryn و فناوري ساخت 45 نانومتر هستند.
2. چيپ‌ست: چيپ‌ست اين پلتفرم با حروف P4x و G4x شناخته مي‌شوند و قابليت پشتيباني از حافظههاي
DDR3 1066 و DDR2 800 را دارند.
3. كارت‌شبكه: كارت‌شبكه بي‌سيم با قابليت پشتيباني از استاندارد n از ملزومات موردنياز در اين پلتفرم شبكه است. فناوري WiMAX به صورت اختياري مي‌تواند توسط سازندگان به‌كار گرفته شود.
فناوري Hyper Threading) HT)
اين فناوري ابتدا در پردازندههاي پنيتوم 4 به‌كار گرفته شد و به موجب آن هر هسته پردازنده به صورت دو هسته مجازي توسط سيستم‌عامل شناسايي ميشود. بنابراين در صورتي كه نرم‌افزارهاي با قابليت پشتيباني از ويژگي Multi Threading اجرا شوند، سيستم‌عامل از تمامي منابع پردازنده به‌طور مؤثرتري استفاده خواهد كرد و در نتيجه دستور‌العمل‌ها سريع‌تر اجرا خواهد شد. به‌طور خلاصه، زماني كه اين فناوري فعال باشد، داده‌هاي بيشتري براي پردازش به هسته ارسال شده و سيستم در كاربردهاي چندوظيفهاي (Multitask) عملكرد بهتري ارائه خواهد كرد. اين فناوري زماني تأثيرگذار است كه كاربر از چند برنامه كاربردي يا از برنامه‌هاي با پشتيباني از Hyper Threading مانند Adobe Photoshop و Premiere استفاده كند. متأسفانه اينتل در پردازندههاي سري Core و Core 2 از اين ويژگي استفاده نكرد. اين فناوري اكنون بار ديگر در پردازندههاي سري Core i به‌كار گرفته شده است.
فناوري Intel Turbo Boost
يكي از ويژگي‌هاي بسيار ارزنده پردازندههاي خانواده Core i شركت اينتل به خصوص پردازندههاي سري Core i5 و Core i7 فناوري Turbo Boost است. اجازه دهيد با ذكر مثالي نحوه عملكرد اين فناوري را شرح دهيم. دو پردازنده دو و چهارهستهاي را كه داراي توان مصرفي 95 وات هستند، در نظر بگيريد. در پردازنده چهارهستهاي اين توان بين چهار هسته تقسيم ميشود، در حالي‌كه در پردازنده دوهستهاي توان بين دو هسته به اشتراك گذاشته ميشود. به عبارت ساده‌تر در پردازنده چهارهستهاي هر هسته 23/75 توان مصرف مي‌كند، در حالي‌كه توان مصرفي هر هسته پردازنده دوهستهاي، 47/5 وات است. توان كمتر موجب ميشود تا پردازنده در فركانس پايين‌تري عمل كند. بنابراين پردازندههاي چهارهستهاي فركانس پايين‌تري نسبت به پردازندههاي دوهستهاي دارند. تصور مي‌كنم اكنون دليل اين موضوع را متوجه شده باشيد كه چرا پردازندههاي چهارهستهاي اينتل نسبت به نسخه‌هاي دوهستهاي با فركانس پايين‌تري عرضه مي‌شوند. در حقيقت، تعداد هسته‌هاي پردازنده و فركانس در مقابل يكديگر قرار دارند. افزايش يكي به معناي كاهش ديگري است. بسياري از برنامه‌هاي كاربردي امروزي به چهار هسته پردازشي نياز ندارند و بيشتر با دو هسته پردازشي اجرا مي‌شوند.
حال اگر چنين برنامههايي روي يك پردازنده چهارهستهاي اجرا شود، چه اتفاقي مي‌افتد؟ به اين دليل كه بخش‌هايي از پردازنده غيرفعال است، مقدار اندكي از 95 وات توان مصرف ميشود. در صورتي‌كه اگر پردازنده قادر بود چنين وضعيتي را تشخيص دهد، مي‌توانست از تمامي توان خود استفاده کرده و در فركانس بالاتري عمل كند. در حقيقت، هنگامي كه پردازنده در كاربردهاي تك‌منظور‌ي قرار مي‌گرفت از تمامي توانش استفاده مي‌كرد و فركانس آن افزايش مي‌يافت. اما هنگام استفاده از برنامههايي كه به چهار هسته نياز دارند، فركانس كاهش پيدا مي‌كرد.
فناوري Turbo Boost دقيقاً پاسخي است به چنين نيازي. پردازندههاي مبتني بر اين فناوري قادر هستند با توجه به تعداد هسته‌هاي فعال، فركانس پردازنده را تغيير دهند. به‌طور مثال، فركانس پردازنده Core i7 870 معادل 2/93 گيگاهرتز است، اما در وضعيتي كه تك هسته آن فعال باشد به 3/6 گيگاهرتز و با دو هسته فعال به 3/46 گيگاهرتز افزايش پيدا مي‌كند. متأسفانه پردازندههاي سري Core i3 فاقد چنين ويژگي هستند (تصوير 5).
شكل 5
به‌طور كلي، پردازندههاي موبايل از نقطه‌نظر تعداد هسته‌هاي پردازشي قابل دسترس نسبت به پردازندههاي كامپيوترهاي معمولي عقب‌تر هستند. در حال حاضر، بيشتر پردازندههاي كامپيوترهاي خانگي داراي چهار هسته پردازشي هستند (اگرچه اينتل و اي‌ام‌دي به تازگي پردازندههايي با شش هسته پردازشي عرضه كردهاند)، اما بيشتر پردازندههاي موبايل داراي دو هسته پردازشي هستند.
Intel HD Graphic با فركانس متغير
پردازنده‌گرافيكي مجتمع بيشتر كامپيوترهاي همراه ارزان‌قيمت تا پيش از معرفي پردازندههاي سري Core i درون چيپ‌ست پل‌شمالي مادربورد قرار داشت. اين پردازنده‌گرافيكي كه با نام GMA نيز شناخته ميشود، براي كاربردهاي اداري، جست‌وجو در اينترنت و پخش موسيقي مناسب است، اما در كاربردهاي سه‌بعدي نمي‌توان انتظار چنداني از آن داشت.
تمامي پردازندههاي موبايل سري Core i3، Core i5 و چند مدل از پردازندههاي Core i7 داراي واحد پردازش گرافيكي درون پردازنده هستند. اين واحد پردازش گرافيكي هنوز به اندازه‌ا‌ي قدرتمند نيست كه بتواند بازي‌هاي پيشرفته امروزي را اجرا كند، اما اين پردازندههاي گرافيكي مجتمع كارايي بهتري نسبت به پردازنده‌گرافيكي مجتمع در چيپ‌ست مادربورد ارائه مي‌كنند. هدف اصلي اينتل از قرار دادن پردازنده‌گرافيكي داخل پردازنده بيشتر بهبود كارايي آن در پردازش تصاوير HD و كاهش توان مصرفي بوده است. زماني كه پردازنده‌گرافيكي درون چيپ‌ست مادربورد قرار داشت، فركانس آن ثابت بود و در حالت بيكاري و بار كامل، فركانس و توان مصرفي تغييري نمي‌كرد، اما فركانس پردازنده‌گرافيكي درون پردازنده متغير است و مانند فناوري Turbo Boost به بار اعمال‌شده به آن وابسته است. اين پردازنده‌گرافيكي در صورتي‌كه زير فشار پردازشي قرار گيرد، فركانس آن افزايش پيدا کرده و در زمان بيكاري با فركانس پايين‌تري عمل مي‌كند. اين موضوع موجب بهينه‌سازي مصرف انرژي در كاربردهاي غيرگرافيكي و بهبود كارايي سيستم در كاربردهاي گرافيكي ميشود.
فرآيند ساخت (فناوري ساخت)
اينتل در اوايل سال 2008 ميلادي پردازندههاي موبايل سري Core 2 Duo و Core 2 Extreme خود را مبتني بر فرآيند ساخت 45 نانومتر عرضه كرد. تا پيش از اين پردازندههاي موبايل اين شركت داراي فرآيند ساخت 65 نانومتر بودند. فرآيند ساخت در حقيقت اشاره به اندازه ترانزيستورهاي درون هسته دارد. كوچك‌تر شدن اندازه ترانزيستورها علاوه بر اين‌كه موجب كاهش مصرف توان و افزايش كارايي پردازنده ميشود، افزايش فضاي آزاد درون هسته را نيز به دنبال دارد. اينتل به‌طور معمول از اين فضا براي افزايش اجزاي درون هسته خود مانند افزايش ظرفيت حافظه نهان استفاده مي‌كند. پردازندههاي سري Core i5 و Core i3 از فناوري ساخت 32 نانومتر و پردازنده Core i7 از فناوري ساخت 45 نانومتر استفاده مي‌كنند. فناوري ساخت كوچك‌تر در کل موجب افزايش طول عمر باتري نيز ميشود.
حافظه نهان
پردازندههاي Core و Core 2 داراي دو سطح حافظه نهان هستند. به عبارت ساده‌تر در اين پردازندهها هر هسته داراي يك حافظه نهان سطح يك و سطح دو مستقل است. پردازندههاي جديد شركت اينتل كه با نام Core i شناسايي مي‌شوند، داراي سه سطح حافظه نهان هستند. حافظه نهان سطح يک و دو مستقل و وابسته به هر هسته است، اما حافظه نهان سطح سه بين تعداد هسته‌ها مشترك است. حافظه نهان اشتراكي موجب ميشود تا در صورتي‌كه يكي از هسته‌هاي درون پردازنده غيرفعال شود، حافظه نهان مرتبط با آن غيرفعال نشده و هسته‌هاي ديگر قادر به استفاده از آن باشند. اين موضوع سبب ميشود تا كارايي پردازنده در برنامههايي كه به يك هسته نياز دارند، افزايش يابند. به‌طور كلي، ظرفيت حافظه نهان پردازنده در كاربردهايي مانند ويرايش تصاوير ويدئويي تأثير بسزايي دارد.
كنترلر حافظه
كنترلر حافظه به پردازنده اجازه مي‌دهد تا به اطلاعات قرارگرفته در حافظه سيستم دسترسي پيدا كند. در صورتي كه كنترلر حافظه عملكرد ضعيفي داشته باشد، به‌طور قطع سيستم كند عمل خواهد كرد. در پردازندههاي Core 2 و Core شركت اينتل كنترلر حافظه درون چيپ‌ست پل‌شمالي تعبيه شده بود. به عبارتي، پردازنده براي دسترسي به حافظه، نياز داشت تا از طريق چيپ‌ست با آن ارتباط برقرار كند. اين روش موجب افزايش زمان‌هاي تأخير در دسترسي به حافظه ميشود. اما در پردازندههاي Core i شركت اينتل كنترلر حافظه به صورت مجتمع درون پردازنده قرار دارد. به عبارتي ديگر، پردازنده براي دسترسي به حافظه به چيپ‌ست نياز ندارد و مي‌تواند به‌طور مستقيم به حافظه دسترسي پيدا كند. اين موضوع موجب افزايش كارايي پردازنده در دسترسي به حافظه ميشود. پس از بيان بعضي نكات فني در ادامه به سراغ بررسي انواع پردازندههاي موبايل اينتل خواهيم پرداخت.
پردازندههاي Core شركت اينتل
بدون هيچ شكي اينتل بزرگ‌ترين توليد‌كننده پردازنده موبايل در جهان است و تسلط كاملي به اين بازار دارد. مطابق با اطلاعاتي که IDC منتشر کرده سه‌چهارم پردازندههاي موبايل فروخته‌شده در سراسر دنيا متعلق به شركت اينتل بوده است. اينتل حدود چهار سال است كه پردازندههاي موبايل خود را با نام Core عرضه مي‌كند. تا پيش از اين پردازندههاي موبايل اين شركت تحت نام پنتيوم موبايل شناخته مي‌شدند. پردازندههاي Core تاكنون در سه خانواده مختلف به نام‌هاي Core، Core 2 و Core i توليد شده است. جديدترين پردازندههاي موبايل اين شركت كه خانواده Core i3، Core i5 و Core i7 نام دارند، اواخر 2009 ميلادي و اوايل 2010 معرفي شدند. اين پردازندهها به ترتيب براي سطح پايين، متوسط و حرفه‌ا‌ي بازار عرضه شده‌اند. اينتل اظهار كرده، توليد پردازندههاي Core 2 را كه اكنون در بازار رايج هستند در سه‌ماهه چهارم سال جاري متوقف مي‌كند.
پردازندههاي سري Core 2
پردازندههاي Core 2 دومين نسل از پردازندههاي همراه مبتني بر نام Core هستند. پردازندههاي اين سري در دو فرآيند ساخت 45 و 65 نانومتر توليد مي‌شوند. پردازندههاي 65 نانومتر در حال حاضر منسوخ شده‌اند و نوت‌بوك‌هاي بسيار اندكي مبتني بر آن‌ها در بازار وجود دارد، اما در مقابل بسياري از نوت‌بوك‌هاي رايج در بازار اكنون مبتني بر پردازندههاي 45 نانومتري هستند. پردازندههاي Core 2 فاقد فناوري Hyper Threading بوده و در نسخه‌هاي دو و چهارهستهاي عرضه مي‌شوند. اينتل پردازندههاي اين سري را در چهار سطح ولتاژي مختلف عرضه كرده است. پردازندههاي ولتاژ معمولي، پردازنده ولتاژ متوسط (Medium Voltage)، پردازندههاي ولتاژ پايين (Low Voltage) و پردازندههاي ولتاژ بسيار پايين (Ultra Low Voltage). توان مصرفي اين پردازندهها به ترتيب برابر با 35، 25، 17 و 10 وات است.
نحوه تشخيص پردازندهها
شيوه نامگذاري پردازندههاي موبايل شركت اينتل به‌گونه‌اي است كه به سادگي از طريق آن مي‌توان به مشخصات پردازنده پي برد. از آنجا كه تنوع محصولات در پردازندههاي سري Core 2 زياد است، هنگام خريد بايد به مشخصات پردازنده توجه ويژهاي داشت. اشاره: در پردازندههاي سري Core 2 ابتداي نام پردازندهها مشخص‌كننده سطح ولتاژي آن‌ها است (جدول 1 معناي نامگذاري حروف اول پردازنده موبايل اينتل را نشان مي‌دهد).
| سطح ولتاژي |
ابتداي نام پردازنده |
توان مصرفي |
| ولتاژ معمولي |
T |
35 وات |
| ولتاژ متوسط |
P |
25 وات |
| ولتاژ پايين |
L |
17 وات |
| ولتاژ بسيار پايين |
U |
10 وات |
جدول 1
به‌طور مثال، پردازنده T6600 يك پردازنده 35 واتي و U7700 يك پردازنده 10 واتي است. اعداد بعد از حرف ابتداي نام پردازنده، تعيين‌كننده نوع هسته پردازنده، فناوري ساخت، ميزان حافظه نهان، فركانس پردازنده و FSB است. اولين عدد تعيين‌كننده نوع هسته پردازنده و بالطبع فناوري ساخت آن است.
به‌عنوان مثال، اعداد 5 و 7 ابتداي مدل پردازنده، به اين مفهوم است كه پردازنده داراي هسته Merom و فناوري ساخت 65 نانومتر است. اما پردازندههايي كه مدل آن‌ها با عدد 6، 8 و 9 شروع مي‌شوند، داراي هسته Penryn و فناوري ساخت 45 نانومتر هستند. در حال حاضر، بيشتر پردازندههاي Core 2 Duo و تمامي پردازندههاي Core 2 Quad رايج در بازار مبتني بر اين هسته هستند.
مزايا
پردازندههاي خانواده Core 2 در حال حاضر قيمت‌هاي مناسب و متنوعي دارند و كاربران با هر ميزان هزينه‌ا‌ي قادر هستند نوت‌بوك‌هاي مبتني بر اين خانواده را خريداري كنند. با توجه به اين‌كه پردازندههاي اين خانواده در ولتاژ‌هاي متفاوتي توليد شده‌اند، بنابراين نوت‌بوك‌هاي كم‌مصرف زيادي در بازار مبتني بر آن‌ها مي‌توان يافت.
معايب
پردازندههاي اين خانواده معماري قديمي دارند و از برخي فناوريهاي جديد پشتيباني نمي‌كنند. به‌طور مثال، فناوريهاي Turbo Boost و Hyper Threading از جمله مهم‌ترين فناوري‌هايي هستند كه پردازندههاي اين خانواده از آن‌ها پشتيباني نمي‌كنند. همچنين پردازندههاي اين خانواده فاقد پردازنده‌گرافيكي و كنترل‌كننده حافظه درون پردازنده هستند، بنابراين در مقايسه با پردازندههاي خانواده Core i از نقطه‌نظر عملكرد حافظه ضعيف‌تر هستند. از طرفي ديگر، در صورتي‌كه پردازندههاي اين سري با چيپ‌ست‌‌هاي مجهز به گرافيك مجتمع اينتل استفاده شوند از نقطه‌نظر گرافيكي نسبت به پردازندههاي Core i بسيار ضعيف‌تر خواهند بود.
پردازندههاي خانواده Core i
برخلاف پردازندههاي سري Core 2 كه از حافظههاي DDR2 پشتيباني مي‌كنند (اگرچه برخي از سازندگان، نوت‌بوك‌هايي با اين پردازنده و حافظه DDR3 عرضه كردهاند، اما بيشتر نوت‌بوك‌هاي مبتني بر اين پردازنده داراي حافظه DDR2 هستند)، پردازندههاي سريCore i از حافظههاي DDR3 پشتيباني مي‌كنند. بيشتر پردازندههاي اين خانواده داراي فناوري ساخت 32 نانومتر هستند كه اين موضوع باعث كاهش توان مصرفي در اين پردازنده شده است. اكنون بياييد به بررسي هر يك از سري‌‌هاي خانواده Core i بپردازيم.
پردازندههاي سري Core i7
كاربران حرفه‌ا‌ي، دوستداران بازي‌هاي سه‌بعدي
پردازندههاي اين سري در نسخه‌هاي دو و چهارهستهاي با فناوري ساخت 32 و 45 نانومتر عرضه شده‌اند و داراي فناوريهاي Turbo Boost، Hyper Threading و حافظه نهان L3 اشتراكي هستند. به جزء Core i7 720 و Core i7 820 تمامي پردازندههاي اين سري داراي پردازنده‌گرافيكي مجتمع‌شده هستند. اينتل پردازندههاي اين سري را در سه سطح ولتاژ عادي، Low Voltage و Ultra Low Voltage عرضه كرده است.
پردازندههاي Ultra Low Voltage حدود 18 وات، Low Voltage حدود 25 وات و عادي 35 يا 45 وات توان مصرف مي‌كنند. پردازندههاي Ultra Low Voltage و Low Voltage اغلب در نوت‌بوك‌هاي دوازده تا چهارده اينچي مورد استفاده قرار مي‌‌گيرند كه وزن به نسبت پاييني دارند. در جدول 2 مشخصات تمامي پردازندههاي سري Core i7 بيان شده است.
اشاره: در جدول 2 پردازندههاي Core i7 820 و Core i7 720 يا به عبارت ساده‌تر دو پردازنده چهارهستهاي داراي فناوري ساخت 45 نانومتر و مابقي پردازندهها 32 نانومتر هستند.
| نام پردازنده |
حداكثر توان مصرفي |
تعداد هسته و رشته |
فناوري VT |
پردازنده‌گرافيكي مجتمع |
فناوري Turbo Boost |
Core i7-820QM
(8M Cache, 1.73 GHz) |
45 وات |
چهار هسته
هشت رشته |
بله |
خير |
بله |
Core i7-720QM
(6M Cache, 1.60 GHz) |
45 وات |
چهار هسته
هشت رشته |
بله |
خير |
بله |
Core i7-640UM
(4M Cache, 1.20 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-640LM
(4M Cache, 2.13 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620UM
(4M Cache, 1.06 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620UE
(4M Cache, 1.06 GHz) |
18 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620M
(4M Cache, 2.66 GHz) |
35 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620LM
(4M Cache, 2.00 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-620LE
(4M Cache, 2.00 GHz) |
25 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
Core i7-610E
(4M Cache, 2.53 GHz) |
35 وات |
دو هسته
چهار رشته |
بله |
بله |
بله |
جدول 2
مزايا
پردازندههاي اين سري قوي‌ترين پردازندههاي شركت اينتل هستند كه براي كاربردهاي چندوظيفهاي (Multitasking) طراحي شده‌اند. اين پردازندهها براي كاربراني كه قصد ويرايش تصاوير، صدا و ويدئو و اجراي بازي‌هاي كامپيوتري پيشرفته را دارند، مناسب است. همچنين پردازندههاي اين سري پاسخگوي نياز برنامه‌هاي كاربردي كه در آينده معرفي مي‌شوند، هستند.
معايب
پردازندههاي اين سري بسيار گران هستند، اما در مقابل كاربر از بابت عدم تعويض نوت‌بوك تا سه سال آينده هيچ‌گونه نگراني نخواهد داشت.
پردازندههاي سري Core i5
كاربران سطح متوسط
پردازندههاي اين سري، نسخه ساده‌شده پردازندههاي Core i7 هستند. اينتل در حال حاضر پنج پردازنده در اين سري معرفي كرده كه همگي دوهستهاي بوده و قابليت Hyper Threading دارند. اين پردازندهها همچنين داراي فناوري Turbo Boost و پردازنده‌گرافيكي مجتمع درون پردازنده هستند.
Core i5 براي كاربران خانگي كه با برنامه‌هاي چند‌رسانه‌اي و بازي‌ها (در سطح متوسط) سروكار دارند، مناسب است. اينتل در اين سري، ت
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 